Spis treści:
- Wideo medyczne: Overpill (full length) Przedawkowanie, czyli dawka śmiertelna
- Co to jest zespół Millera Fishera?
- Co powoduje zespół Fishera?
- Kto jest zagrożony rozwojem tego zaburzenia neurologicznego?
- Jakie są objawy zespołu Millera Fishera?
- Jakie są opcje leczenia zespołu Millera Fishera?
Wideo medyczne: Overpill (full length) Przedawkowanie, czyli dawka śmiertelna
Dla większości ludzi uśmiechanie się, wchodzenie, a nawet mruganie nie wymaga dużo energii. Możesz nawet wykonywać te podstawowe funkcje ciała bez myślenia, ponieważ są one regulowane przez dobrą koordynację nerwów i mięśni. Jednak nie jest to podzielane przez garstkę ludzi, którzy mają zespół Millera Fishera.
Co to jest zespół Millera Fishera?
Nazwa zespołu Millera Fishera pochodzi od nazwiska wynalazcy, Dr. C. Miller Fisher. Zespół Millera Fishera (MFS) lub skrócony zespół Fishera jest jednym z "dzieci" rzadkiego zaburzenia nerwowego zwanego zespołem Guillain-Barre. Obie są chorobami autoimmunologicznymi, które występują, gdy układ odpornościowy organizmu zamienia się w atak zdrowego układu nerwowego, zamiast walczyć z obce substancje, które powodują choroby. Jednak MFS nie jest tak ostry jak stan zespołu Guillaina-Barre'a.
Typowe zaburzenia nerwowe Zespół Fishera występuje w obwodowym układzie nerwowym i zwykle rozwija się szybko w ciągu kilku dni. Zespół ten charakteryzuje się trzema głównymi problemami: osłabieniem mięśni twarzy (obwisłe powieki i trudna ekspresja), słabą koordynacją i równowagą ciała oraz utratą odruchów.
Co powoduje zespół Fishera?
Przyczyna zespołu Fishera nie jest w pełni zrozumiała, ale często wywoływana jest przez infekcję wirusową. Najczęściej wirus grypy lub wirus powoduje zapalenie żołądka i jelit (grypę żołądkową). Objawy powszechnie występującej grypy, mono, biegunki lub inne często zgłaszane objawy wydają się poprzedzać objawy MFS.
Niektórzy badacze podejrzewają, że przeciwciała wytwarzane przez organizm podczas zwalczania infekcji mogą powodować uszkodzenie osłonki mielinowej wyściełającej nerwy obwodowe. Obwodowy układ nerwowy działa w celu połączenia centralnego układu nerwowego z narządami zmysłów, takimi jak oczy i uszy, oraz z innymi narządami ciała, takimi jak mięśnie, naczynia krwionośne i gruczoły.
Kiedy mielina jest uszkodzona, nerw nie może prawidłowo wysyłać sygnałów czuciowych, aby dostać się do mięśni części ciała, którą chcesz przenieść. Właśnie dlatego osłabienie mięśni jest główną cechą tego zespołu.
Mimo to nie wszyscy ludzie zarażeni wirusem automatycznie doświadczą syndromu Fishera. Ten zespół jest bardzo rzadkim stanem. W większości przypadków przyczyna jest nieznana. Htylko, nagle pokazali objawy Miller Fisher.
Kto jest zagrożony rozwojem tego zaburzenia neurologicznego?
Jak informowaliśmy na stronie Healthline, każdy może rzeczywiście doświadczyć MFS, ale niektórzy ludzie są bardziej podatni na to.
Grupa osób, które są podatne na doświadczanie Millera Fishera, to:
- chłopiec. Journal of the American Osteopathic Association donosi, że mężczyźni dwukrotnie częściej doświadczają Miller Fisher jako kobiet.
- Wiek średni. Średni wiek osób, u których występuje ten zespół, wynosi 43 lata.
- Rasy wschodnioazjatyckie, szczególnie Tajwan lub Japonia.
Niektóre osoby mogą otrzymać MFS po szczepieniu lub zabiegu chirurgicznym.
Jakie są objawy zespołu Millera Fishera?
Objawy MFS zwykle pojawiają się szybko. Objawy zespołu Millera Fishera zwykle pojawiają się około jednego do czterech tygodni po zakażeniu wirusem. Ta szybkość objawów odróżnia ją od innych stopniowych zaburzeń nerwowych, takich jak choroba Alzheimera, Parkinsona lub ALS.
MFS na ogół zaczyna się od osłabienia mięśni oka, które kontynuują dolną część ciała. Objawy zespołu Fishera to:
- Utrata i kontrola ruchów ciała, w tym osłabienie lub niekontrolowane ruchy.
- Utrata odruchów ruchowych, szczególnie w kolanach i kostkach.
- Niewyraźne widzenie.
- Podwójne widzenie.
- Mięśnie twarzy osłabiają się, co charakteryzuje się opadającą obwisłą twarzą.
- Nie można się uśmiechać, gwizdać, mówić niewyraźnie, mają trudności z utrzymaniem otwartych oczu.
- Równowaga i koordynacja organizmu ulegają pogorszeniu, więc może łatwo spaść.
- Niewyraźne widzenie lub podwójne widzenie.
- Trudności z oddawaniem moczu w wielu przypadkach.
Wiele osób z trudnościami MFS chodzi prosto lub biegnie bardzo wolno. Niektóre pokazują bulgoczący chód jak kaczka.
Jakie są opcje leczenia zespołu Millera Fishera?
Nie ma konkretnego lekarstwa na zespół Millera Fishera. Według National Institute of Neurological Disorders and Stroke (NINDS) istnieją dwie główne opcje leczenia MFS. Pierwszym z nich jest wstrzyknięcie immunoglobuliny zawierającej duże dawki białka do naczynia krwionośnego. Celem jest wzmocnienie układu odpornościowego przed infekcją i przyspieszenie regeneracji.
Alternatywą jest plazmafereza, procedura wymiany osocza w celu oczyszczenia krwi. Po oczyszczeniu komórki krwi zostają ponownie zwrócone do organizmu. Ta procedura trwa kilka godzin i jest trudniejsza niż leczenie immunoglobuliną. Dlatego większość lekarzy nadadzą pierwszeństwo wstrzyknięciom immunoglobulin w porównaniu z plazmaferezą.
W większości przypadków leczenie zespołu Millera Fishera rozpoczyna się w ciągu 2-4 tygodni od pojawienia się objawów i trwa do 6 miesięcy. Większość osób może od razu całkowicie zregenerować się po zakończeniu terapii. Jednak niektórzy ludzie mogą doświadczyć trwałych efektów, więc objawy mogą się powtarzać w dowolnym momencie, chociaż zdarza się to rzadko.
